دلایل بروز پیرچشمی در اشخاص چیست ؟

دلایل بروز پیرچشمی در اشخاص چه می تواند باشد ؟

ما امروزدر سایت کلینیک چشم پزشکی هما  به مساله دلایل بروز پیرچشمی در اشخاص میپردازیم که میتوانید مطالعه کنید با ما همراه باشید.

یرچشمی ( PRESBYOPIA ) از دست دادن قدرت تطابق چشم به علت افزایش سن می باشد . با ایجاد پیرچشمی دیدن اجسام و تصاویر کوچک از فاصله نزدیک برای افراد دشوار می شود .در سنین جوانی عدسی چشم ها نرم و انعطاف پذیر بوده و مشکل خود را به راحتی تغییر می دهند تا امکان تمرکز بر روی اشیاء دور یا نزدیک فراهم گردد .

بعد از 40 سالگی ، عدسی به تدریج سخت شده و قابلیت تغییر شکل خود را از دست می دهد . در نتیجه انجام فعالیت های نزدیک از جمله مطالعه مشکل می شود این وضعیت عادی پیرچشمی نامیده می شود . پیرچشمی همانند سفید شدن موی سر یا چروک پوست ، یک اختلال وابسته به سن بوده و معمولاً بعد از 40 سالگی در اکثر افراد ایجاد می شود .

توانایی تطابق با افزایش سن از تطابق بیش از 20 دیوپتری در یک کودک 10 ساله ( دید واضح اجسام در 50 میلی متری ) تا 10 دیوپتر در 25 سالگی ( دید واضح اشیاء در فاصله 100 میلی متر ) و 1 دیوپتر در 60 سالگی ( توانایی تطابق تا فاصله یک متر ) کاهش می یابد اگر شخصی نزدیک بین ، دوربین ، یا آستیگمات باشد ، مشکل قبلی فرد با پیرچشمی ترکیب می شود . ممکن است افراد نزدیک بین مشکلات کمتری با این حالت داشته باشند .

دلایل پیرچشمی 

بر خلاف دیگر عیوب انکساری (نزدیک بینی ، دوربینی ، یا آستیگماتیسم ) پیرچشمی یک فرآیند مرتبط به سن بوده که به دلیل از دست دادن انعطاف پذیری عدسی می باشد . با افزایش سن تغییر در پروتئین های عدسی ، آن را سخت تر کرده و انعطاف پذیری آن را به تدریج کاهش می دهد .

همچنین ممکن است ماهیچه های اطراف عدسی نیز قابلیت ارتجاعی خود را از دست بدهند .در این وضعیت چشم به سختی می تواند روی اشیاء نزدیک تمرکز کند . به همین دلیل افراد بالای 40 سال وسایل مورد مطالعه خود مانند کتاب را در فاصله دورتر نگه میدارند تا آن را واضح تر مشاهده نمایند .

علایم پیرچشمی :

اولین علایم پیرچشمی عبارتند از :
اختلال در دیدن خطوط ظریف به خصوص در نور کم ، درد چشم هنگام کار نزدیک ، تاری دید لحظه ای در انتقال نقطه تمرکز از دور به نزدیک .در مراحل پیشرفته تر فرد مجبور است برای ایجاد وضوح بهتر ، تصویر اشیاء آن ها را به طول بازو از خود دورنگه دارد . در نور زیاد به علت بسته شدن مردمک چشم ها علایم افراد کاهش می یابد .

علایم دوربینی و پیرچشمی شبیه به هم هستند . در حالیکه دلیل بروز آنها متفاوت است . دوربینی ، یک خطای انکساری بوده که وقتی چشم کوچکتر از حد معمول یا دارای یک قرنیه بسیار مسطح باشد به وجود می آید . در نتیجه این وضعیت شعاع های نوری به جای این که بر روی شبکیه متمرکز شوند در پشت آن تمرکز می یابند .
این اشکال باعث می شود تا اشیاء دور واضح تر و اشیاء نزدیک مه آلود و تار دیده شوند . دوربینی از کودکی وجود داشته در حالی که پیرچشمی بعد ها و در حدود 40 سالگی ایجاد می شود .

تشخیص پیرچشمی :

پیرچشمی با معاینات انجام شده توسط چشم پزشک تشخیص داده می شود . پزشک با استفاده از دستگاهی به نام فوروپتر دید فرد را ارزیابی کرده و عیوب انکساری و میزان پیرچشمی را تعیین کرده و بسته به قدرت تطابق باقیمانده و فاصله کاری مورد نیاز در فعالیت ها روزمره ، عینک مناسب را تجویز می نماید .
پزشک همچنین ممکن است عمل جراحی را به عنوان یک روش جایگزین برای اصلاح پیرچشمی مطرح کند .

درمان پیرچشمی :

هیچ روش استانداردی برای پیشگیری و درمان پیرچشمی وجود ندارد . مناسب ترین راه اصلاح ، به وضعیت چشم ها و شیوه زندگی فرد بستگی داشته و بر اساس مشورت با چشم پزشک مشخص می شود .
در مراحل ابتدایی ، افزایش فاصله کاری و افزایش نور هنگام مطاله یا کارهای ظریف تا مدتی نیاز به عینک را به تعویق می اندازد . زمانی که علیرغم این اقدامات مطالعه با دشواری همراه باشد عینک های مطالعه راهی ساده و رایج برای اصلاح مشکل بوده و معمولاً برای انجام کارهای نزدیک مانند خواندن و دوخت و دوز ، مورد استفاده قرار می گیرد . این نوع از عینک ها به راحتی از طریق داروخانه ها قابل دسترس می باشند .

همچنین می توان عینک هایی با کیفیت بالاتر را با مشورت و تجویز چشم پزشک تهیه کرد . در صورت تمایل به تهیه عینک از طریق داروخانه ها ، باید پایین ترین شماره ای که خواندن را برای فرد راحت تر می نماید خریداری گردد . عینک های مطالعه تک کانونی فقط یک فاصله مشخص را واضح می نماید .

در صورت استفاده از لنز ، چشم پزشک می تواند عینک مطالعه مناسب به همراه لنز را برای انجام کارهای نزدیک تجویز کند . برای افراد مبتلا به عیوب انکساری ( دوربینی ، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم ) که مبتلا به پیرچشمی شده اند با توجه به دشواری استفاده از دو عینک ( یکی برای دید دور و دیگری برای دید نزدیک ) عینک های دو کانونی یا لنزهای پیشرونده ( PROGRESSIVE ) یکی از روش های معمول اصلاح پیرچشمی می باشد .
این عینک ها دارای دو نقطه کانونی بوده که قسمت بالایی لنز برای دید دور و قسمت پایینی آن برای کارهای نزدیک مورد استفاده قرار می گیرد . ممکن است برخی افراد به دلایل مختلف از جمله ترس از اینکه عینک های دو کانونه آنها را مسن تر از سن واقعی نشان می دهد ، تمایل به استفاده از انواع دارای خط جدا کننده نداشته باشند .

در این موارد می توان از لنزهای پیشرونده استفاده کرد . لنزهای پیشرونده شبیه به لنزهای دو کانونی بوده ولی انتقال بصری تدریجی بیشتری را بین دو فاصله کانونی دور و نزدیک ( بدون خط قابل روی در میانشان ) عرضه می نمایند.

استفاده از عینک های پیشرونده باعث محدودیت میدان بینایی شده و برای دیدن واضح محیط اطراف باید از چرخش سر استفاده کرد .

راه دیگر برای اصلاح پیرچشمی لنزهای مونوویژن( Monovision  ) می باشد . در این روش در یک چشم لنزی برای فاصله دور و در چشم دیگر لنزی برای فاصله نزدیک تنظیم می شود . مغز نیز برای استفاده از یک چشم در کارهای نزدیک و استفاده از چشم دیگر برای کارهای دور تطابق می یابد .

با توجه به اینکه قدرت تطابق لنز چشم با افزایش سن کاهش می یابد ، شماره عینک نیز باید بعد از مدتی افزایش یابد . این کار با معاینه توسط چشم پزشک و تجویز عینکی با شماره مناسب برای کمک به دید نزدیک انجام می گیرد .

عمل جراحی پیرچشمی :

از عمل لیزیک می توان برای مونوویژن ساختن فرد استفاده کرد . در این روش یک چشم برای دید نزدیک و چشم دیگر برای دید دور اصلاح می شود . برای استفاده از این روش باید آگاهی کامل در زمینه عدم هماهنگی تصویر دو چشم و کاهش خفیف دید دور چشمی که برای دید نزدیک تنظیم خواهد شد به بیمار داده شود .در روش دیگر که در مرحله آزمایش های بالینی قرار دارد با استفاده از لیزر Excimer مناطق چند کانونی در قرنیه ایجاد شده تا توانایی دید برای فواصل مختلف ممکن شود .

در روش تعویض انکساری عدسی ( Refractive lens exchange ) نیز با عمل جراحی ، عدسی سفت و سخت شده چشم را با یک عدسی مصنوعی چند کانونی ( مولتی فوکال ) جایگزین می نمایند .

در این نوع از لنزها چندین منطقه یا حلقه در لنز داخل چشمی طراحی شده تا بسته به جایی که نور از طریق آن وارد می شود ، فرد قادر به دیدن اجسام در فاصله دور و یا نزدیک می گردد . طراحی لنزهای تطابقی ، به ماهیچه های داخل چشمی اجازه می دهند تا لنز داخل چشم به سمت جلو و یا عقب حرکت کرده و مانند عدسی های طبیعی امکان تمرکز روی اشیاء دور و نزدیک فراهم گردد .افرادی که در طول شب رانندگی می کنند یا برای انجام کارهای نزدیک نیاز به دید دقیق دارند ، ممکن است از لنزهای داخل چشم مونوفوکال رضایت بیشتری داشته باشند . در واقع در لنزهای تک کانونی کیفیت وحدت دید دور بهتر از انواع چند کانونی می باشد .باید توجه داشت که در استفاده از این نوع لنزها احتمال تعویض لنز داخل چشمی به علت عدم رضایت بیماران وجود دارد .