دکتر منصور همایونی
Search
Close this search box.
درباره توکسوپلاسموز چشمی

توکسوپلاسموز چشمی چه علائمی دارد؟

توکسوپلاسموز چشمی چه علائمی دارد؟ توکسوپلاسموز چشمی، نوعی عفونت چشمی است که بین انسان ها و حیوانات در دنیا مشترک است. مهم ترین عامل این بیماری، انگل داخل سلولی به نام توکسوپلاسما گوندی است و به همین علت این بیماری توکسوپلاسموز نامیده شده است. عامل اصلی این بیماری گربه های اهلی و وحشی هستند که می‌توانند این بیماری را از طریق گرد و غبار، اشکال انکیسته انگل در گوشت و یا تاکی زوئیت که از جفت به جنین می‌رسد را منتقل کنند. در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی درباره انگل چشمی توکسو پلاسموز بیان کنیم، با ما همراه باشید.

علائم توکسوپلاسموز

علائم توکسوپلاسموز چشمی بسته به شدت عفونت و ساختارهای خاص چشمی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند می‌تواند متفاوت باشد. علائم و نشانه های رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تاری دید: توکسوپلاسموز چشمی می‌تواند باعث کاهش حدت بینایی شود و منجر به تاری یا تحریف دید شود. این بیماری ممکن است یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد و به طور قابل توجهی بر فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.

درد چشم: برخی از افراد مبتلا به توکسوپلاسموز چشمی ممکن است درد یا ناراحتی چشمی را تجربه کنند که می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. چشم درد در برخی موارد ممکن است با قرمزی یا سوزش در چشم آسیب دیده همراه باشد.

فلوترها و فلاش ها: وجود فلوترها (لکه ها یا نقاط کوچکی که به نظر می‌رسد در میدان دید شناور هستند) و فلاش های نور می‌تواند نشان دهنده توکسوپلاسموز چشمی باشد. این اختلالات بینایی ممکن است به ویژه در شرایط تاریکی قابل توجه باشد.

حساسیت به نور: توکسوپلاسموز چشمی می‌تواند منجر به افزایش حساسیت به نور شود، وضعیتی که به عنوان فتوفوبیا شناخته می‌شود. قرار گرفتن در معرض نور شدید برای افراد ممکن است ناراحت کننده یا دردناک باشد و می‌تواند علائم بینایی آنها را تشدید کند.

قرمزی و التهاب: التهاب چشم که به یووئیت معروف است، تظاهرات شایع توکسوپلاسموز چشمی است. التهاب چشم می‌تواند باعث قرمزی، تورم و سوزش در چشم آسیب دیده شود و ممکن است با تغییر در ظاهر عنبیه همراه باشد.

آشنایی با توکسوپلاسموز چشمی چه علائمی دارد؟

انگل چشمی توکسو پلاسموز چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص عفونت توکسوپلاسما گوندی، که معمولا به عنوان توکسوپلاسموز چشمی شناخته می‌شود، روش های متعددی وجود دارد که شامل موارد زیر است:

معاینه بالینی

معاینه بالینی کامل چشم اغلب اولین قدم در تشخیص توکسوپلاسموز چشمی است. یک چشم پزشک ارزیابی دقیقی از علائم، سابقه پزشکی بیمار و معاینه جامع چشم انجام می‌دهد. معاینه بالینی ممکن است شامل آزمایش حدت بینایی، اندازه گیری فشار داخل چشم و بررسی شبکیه چشم و سایر ساختارهای داخل چشم باشد.

تصویربرداری چشمی

تکنیک‌های تصویربرداری مانند OCT می‌تواند تصاویر دقیقی از شبکیه و عصب بینایی ارائه دهد و به چشم پزشکان اجازه می‌دهد تا هرگونه ناهنجاری یا ضایعه‌ای را که ممکن است نشان‌دهنده توکسوپلاسموز چشمی باشد، تجسم کنند. این روش های تصویربرداری می‌توانند به تشخیص دقیق و نظارت بر وضعیت کمک کنند.

تست سرولوژیک

آزمایش خون می‌تواند برای تشخیص وجود آنتی بادی برای توکسوپلاسما گوندی انجام شود. آزمایش‌های سرولوژیک، از جمله (ELISA) و آزمایش‌های آنتی‌بادی فلورسنت غیرمستقیم (IFA)، می‌تواند با شناسایی آنتی‌بادی‌های خاص تولید شده توسط سیستم ایمنی در پاسخ به انگل، به تأیید تشخیص توکسوپلاسموز چشمی کمک کند.

تست مولکولی

روش های مولکولی مانند (PCR) را می‌توان برای تشخیص ماده ژنتیکی توکسوپلاسما گوندی در مایع چشمی یا نمونه های بافت استفاده کرد. تست PCR بسیار حساس و اختصاصی است و امکان تشخیص مستقیم DNA انگل و کمک به تایید توکسوپلاسموز چشمی را فراهم می‌کند.

توکسوپلاسموز چشمی چه علائمی دارد؟

درمان توکسوپلاسموز 

سنگ بنای درمان توکسوپلاسموز چشمی، درمان ضد انگلی است که با هدف از بین بردن ارگانیسم عامل بیماری توکسوپلاسما گوندی انجام می‌شود. رایج ترین داروهای مورد استفاده برای این منظور عبارتند از پیریمتامین، سولفادیازین و کلیندامایسین. این داروها با مهار تکثیر انگل و کاهش التهاب چشمی مرتبط با عفونت عمل می‌کنند. علاوه بر درمان ضد انگلی، مدیریت توکسوپلاسموز چشمی اغلب شامل استفاده از عوامل ضد التهابی برای کنترل التهاب داخل چشم و جلوگیری از آسیب بیشتر به چشم است. کورتیکو استروئیدها، مانند پردنیزولون یا دگزامتازون، معمولا برای کاهش التهاب و بهبود نتایج بینایی تجویز می‌شوند. در برخی موارد، درمان های اضافی ممکن است برای مدیریت عوارض خاص یا التهاب مداوم مرتبط با توکسوپلاسموز چشمی در نظر گرفته شود که شامل تزریق داخل چشمی عوامل ضد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (anti-VEGF) برای رفع نئوواسکولاریزاسیون یا ادم ماکولا، و همچنین فتوکواگولاسیون لیزری یا ویترکتومی برای موارد شدید با درگیری شبکیه باشد. نکته مهم این است که انگل توکسوپلاسموز با درمان های موجود از بین نمی‌رود بلکه کنترل شده یا به حالت نهفته می‌رود و شبیه به حالتی که در تبخال تجربه می‌کنیم که هر از چنذ گاهی دچار عود مجدد و حملات جدید می‌شوند. درمان های جدید برای ریشه کنی انگل  توکسوپلاسموز  در حال بررسی و تحقیق می‌باشد.   

مطالب مرتبط