ضایعه عصب بینایی در اثر کم خون رسانی
ضایعه عصب بینایی در اثر کم خون رسانی یا neuropathy ischemic optic یکی از علل کاهش دید ناگهانی و شدید در سن بالای 50 سال است .
اصولاً ضایعه عصب بینایی در اثر کم خون رسانی از نظر تقسیم بندی به دو فرم قدامی و خلفی تقسیم می شود .
در نوع قدامی ( naion ) تورم سر عصب وجود دارد ، ولی در فرم خلفی ، طبق تعریف تورم سر عصب دیده نمی شود و تورم عصب بیشتر در قسمت های پشتی عصب وجود دارد .
همانگونه که ذکر شد شایع ترین نوع آسیب عصب در سن بالای 50 سال naion می باشد . در هر سال بین 2 تا 10 نفر از هر 1000000 نفر به این بیماری مبتلا می شوند .
همراهی این بیماری با اختلالات خواب ( sleep apnea syndrome ) نشان داده شده است ، به شکلی که در برخی گزارشات تا 70 % مبتلایان به naion اختلال آپنه خواب داشته اند .
یکی دیگر از عوامل خطر ابتلا به naion مصرف بعضی از داروها می باشد به خصوص داروهایی که باعث کاهش فشار خون می شوند مانند sildenafileیا ویاگرا که برای تقویت قوای جنسی در آقایان استفاده می شود .
یکی دیگر از مهمترین همراهی های این بیماری شلوغی سر عصب یا سر عصب کوچک است . در اکثر این بیماران اندازه سر عصب نسبت به افراد عادی کوچکتر است که می تواند این قسمت از عصب را مستعد آسیب های ناشی از اختلال خونرسانی کند .
افراد مبتلا معمولاً دیدشان ظرف چند ساعت تا چند روز کاهش پیدا می کند و عموماً افت دید زمان صبح ، هنگامی که از خواب بیدار می شوند اتفاق می افتد .
معمولاً این تورم و پرخونی بعد از 8 هفته کاملاً از بین می رود و به دنبال آن بخش قابل توجهی از رشته های عصبی هم از بین می روند ، سر عصب به دلیل از دست دادن رشته های عصبی و عروق خونی کم رنگ تر می شود که به آن اصطلاحاً آتروفی سر عصب گفته می شود .
افراد مبتلا به بیماری هایی مانند دیابت فشار خون بالا و چربی بالا بیشتر از افراد سالم مستعد ابتلا به naion خواهند بود .
معمولاً پیشرفت این بیماری بعد از چند هفته متوقف گردیده و حدود 40 درصد این بیماران ممکن است دیدشان به شکل قابل توجهی بهتر شود ، ولی عموماً بعد از شش ماه دیگر بهبود کارکرد بینایی اتفاق نمی افتد تا 15 % از موارد چشم مقابل هم می تواند درگیر شود .
درگیری چشم مقابل در افراد جوان و مبتلا به دیابت شایع تر است .
یکی از بیماری هایی که تظاهرات مشابه naion دارد آرتیت تمپورال نام دارد که در صورت مثبت بودن ، بلافاصله درمان شروع می شود .
تاکنون درمان های بسیاری برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار گرفته است ولی هیچکدام به صورت موثر در درمان بیماری کمک کننده نبوده است .
برخی از این داروها عبارتند از : قرص آسپرین ، استروئید و عمل جراحی ، ولی تاکنون هیچ کدام نقش موثری در درمان بیماری نداشته اند .